Opowiadanie dla dzieci - „TAKIE SOBIE BAJECZKI” (kategoria wiekowa 2-5 lat)
I. „Amelka i przedszkolni przyjaciele”
Czy znacie Amelkę? To ta dziewczynka z jasnymi kucykami. Ma cztery lata. Lubi chodzić do przedszkola, bo ma tam wielu przyjaciół: panią Kasię, która pomaga dzieciom przebrać się w szatni, panią Basię prowadzącą zajęcia, kolegów Oskarka i Piotrka oraz koleżanki: Asię, Gosię i Malwinkę, z którą najbardziej lubi się bawić.
Dziś jednak dziewczynki się posprzeczały i każda z nich siedziała naburmuszona w innym kącie sali zabaw. Z pomocą przyszła im pani Basia. Zaprosiła je do wspólnej zabawy. Jednak zanim zaczęły się bawić, musiały podać sobie rączki i wzajemnie się przeprosić! Po chwili zapomniały już, o co się posprzeczały.
Gosia zaproponowała, by pobawić się w „lekarza”. Amelka została lekarką, Gosia - pielęgniarką, tak jak jej mama, Malwinka - kierowcą ambulansu, a Asia, rzecz jasna, pacjentką, ale trzeba było zaprosić do zabawy także inne dzieci, bo pacjentów było ciągle zbyt mało. Oskarka Malwinka odwiozła do szpitala. Aż trzech pacjentów jednocześnie Amelka leczyła na kaszel i nalewała im syropu z wielkiej butelki. Gosia robiła zastrzyki, oczywiście na niby, ale jej pacjentki darły się na całe gardło, że bardzo je boli! Było wiele krzyków i śmiechu! Potem dzieci umyły rączki i zasiadły do stołu. Dobrze nam wśród przyjaciół, prawda?
II. „Amelka i Kejti”
Amelka i Kejti też są przyjaciółkami. Kejti to psia dziewczynka, czyli suczka, która mieszka razem z babunią i dziadziusiem Amelki. Kiedy wnuczka ich odwiedza, może się z nią pobawić. Suczka bardzo lubi figle z Amelką i wybiega na jej powitanie, wesoło merdając ogonkiem, ale nie zawsze tak było. Kiedyś Amelka nadepnęła na ogonek Kejti i bardzo to psinkę zabolało, dlatego zapiszczała i schowała się pod łóżko. Dziewczynce było bardzo przykro, bo ona nie chciała zrobić suczce krzywdy, ale nie wiedziała, jak ją przeprosić. Babunia poradziła jej, żeby przywołała psinkę do siebie i pogłaskała, a ona zrozumie, że Amelka ją przeprasza. Choć Amelka mówi po polsku, a Kejti szczeka po psiemu, lub czasem nie mówi nic, tylko patrzy w niebieskie oczy przyjaciółki, to obie świetnie się rozumieją i dobrze im razem!
III. „Niegrzeczne przyjaciółki zostają za drzwiami”
Kiedyś Amelka była chora i musiała kilka dni leżeć w łóżeczku. Żeby się nie nudzić, wymyśliła sobie trzy przyjaciółki: Helenę, Marielę i Karolinkę. Najpierw dziewczynki bawiły się zgodnie, potem jednak Helena zaczęła psuć zabawki i robić wszystkim na złość. Później w jej ślady poszła również Mariela. Obie narozrabiały tak bardzo, że mama pogniewała się na Amelkę, choć dziewczynka tłumaczyła, że to nie ona napsociła, lecz jej niesforne przyjaciółki. Tylko Karolinka nadal była grzeczna i miła, więc Amelka zabierała ją wszędzie ze sobą, nawet na wizytę u babuni i dziadziusia.
Pewnego dnia przyszły tam też jej niegrzeczne koleżanki Helena i Mariela. Od razu namawiały Amelkę do psot i dokuczania Kejti. Przy następnych odwiedzinach babunia poprosiła stanowczym głosem, żeby Mariela i Helena zostały za drzwiami tak długo, aż zrozumieją swoje brzydkie zachowanie. Od tamtego dnia Amelka nie wspomina już o swoich psotnych przyjaciółkach, chyba przestała się z nimi przyjaźnić. Na szczęście pozostała jej jeszcze grzeczna Karolinka i kilkoro prawdziwych przyjaciół z przedszkola.
