Bajka do dzieci - Podwórkowo bojka - bajka w gwarze śląskiej
Słońce troszka zaspane wylazło zza chmury.
- Ło, jo, joj! Co jo widza, Burek jeszcze spi we swoji budzie. Ciekawe, co to sie stało? Musza spytać miesiączka, jak mu przeszła nocka i czy to czasym nie łon musioł wahować gospodarstwa przed złymi ludziami.
Jak mje doszły słuchy bezmało przedwczoraj jacyś gizdy wciepli do somsiada plastikowe flaszki i putnie po piwie, a potym gospodorz łokropnie chalatoł, że niy doś, że mo robota we polu, to jeszcze musi sraniać jakiś charpynci kiere mu wtoś po ćmoku ciepnoł na plac. Idom żniwa, roboty, mocka, a tu jeszcze to.
Słońce troszka zastarane zajrzało do kurnika.
- Ku, ku, ryku! Łodezwoł sie kokot chyba trocha zaspołech ku, ku, ryku! Stować mi tu zaroz - zapioł.
Kury, kiere do tej pory spały na grzyndzie, łotworzyły jedno potym drugi łoko.
- A co to za wrzaski, poli się, czy co - zagdakała Szarokrzidło kura.
- Niy, ale trza stawać, bo gospodyni bydzie miała dzisioj gości i trza ji upiyc kołocz toż potrzebne som jajca.
Pobudzone piociym kokota kury slazły s grzyndy.
- Ko, ko, ko, ko! A kaj je futer, pszeca som my głodne - zagdakały tak, że łobudziły spioncego Burka.
- Hau, hau, hau, przebrzidłe ptaszyska, je żech strasznie niewyspany, bo bez cołko noc wahowoł żech obyjścio, kiedy wy smacznie se spały.
- Kwa, kwa, kwa - łodezwała sie kaczka - maszerujonc ze swojom gromadkom do kompieli we sadzawce na zegrodka. - Kożdy s nas mo coś…
Nie zdonrzyła zakwakać, bo na plac wele stodoły wjechoł jakiś dziwny stwor. Co prowda na przodku mioł taki mały domek a ze zadku coś łokrongłego. Ni to beczka ni o ruła i żodyn ze gowiedzi niy widzioł czegoś takigo. Na plecach tego dziwnego stwora były jakiś szlałchy.
- Co to może być? - pytali się jedyn bez drugigo.
We tym czasie stwor podjechoł do betonowego zbiornika we ziymi kaj gospodorz gromadzioł zmazano woda ze gospodarstwa. Nie twało długo, jak człowiek kieryn wyloz s tego stwora chycioł gumowy szlałch i wsadzioł go do dziury tego zbiornika. No i zaczyno sie zrobioł sie taki butel, a szlałch zaczon sie tak trzonś jakby sie dusioł.
- Podziwejcie se plompie woda do swojigo brzucha - zaszczekoł Burek, kieryn jako piyrszy oprzitommioł i polecioł we kierunku dziwnego stwora.
- Kwa, kwa, kwa - łodezwała się kaczka, kiero zapomniała ło porannym kompaniu. - Je żech ciekawo, czy wytrzimie czy niy pynknie.
- Spokojnie, nic mu się niy stanie - zaszczekoł we łodpowiedzi pies. - Widziołech już coś takigo u somsiada. - Burek łokiym szpeca podziwoł się na dziwnego stwora. - Widzicie ze zadku mo taki szkiełko i tam widać, dokond siyngnie woda, kiero plompie tako maszyna, co nazywo się plompa rozumicie? Jak już woda dondzie do szkiełka, to człowiek zastawi plompa, żeby brzuch stwora nie pynknoł.
- Ale ty żeś je mondry - łodezwoł się kokot.
- Hau, hau, hau. Nie taki rzeczy sie widziało, ale wartko cofnicie się zaroz łodjyżdżo - łodszczekoł Burek i zamerdoł łogonym.
- Miau, miau, miau, a kaj zawiezie ta zmazano woda? - zamiałczoł kot, kieryn do tej pory siedzioł na płocie i kukoł na całe te zdarzyni.
- Na oczyszczalnia.
- Na oczyszczalnia! A co to takiego? Możesz nom pedzieć? - łodezwała sie kaczka.
- Ło tym wom porozprowiom kedy indzi - zaszczekoł Burek i w te pyndy polecioł do swoji budy.
Regina Sobik
