Dzieci Bajki piszą - Opowiadanie o Franku i Skarbniku
W pewnej rodzinie mieszkał chłopiec, którego wszyscy bliscy byli górnikami tj. wujek, tata i dziadek .Franek poszedł w ich ślady i zatrudnił się na kopalni jako górnik dołowy.
Pierwszego dnia strasznie się bał, bo nie wiedział jak wygląda praca, tam na dole, w kopalni.Kiedy zjechał windą na dół było ciemno i zimno. Sztygar pokazał mu wszystko to co będzie robił i posłał na chodnik, gdzie miał pracować na ścianie przy węglu. Franek przechodząc obok dużej kopki węgla zobaczył dziadka z długą siwą brodą. Z opowiadań wiedział, że był to Skarbnik, duch kopalni. Chłopak uprzejmie zapytał: Co dziadek tu robi? Siedzę na węglu. A dlaczego siedzisz akurat na węglu? Siedzę tu za karę. Gdy byłem młody to byłem bardzo niedobry dla takich jak Ty. A to dlaczego? Bo wiesz jak ktoś przychodził pierwszy raz do pracy to ja mu robiłem różne brzydkie psikusy. Poza tym gdy mi się ktoś nie podobał to go prowadziłem po chodnikach, żeby się zgubił. I jeszcze jak ktoś był bardzo zachłanny to mu podkradałem węgiel. A jak ktoś był bardzo pracowity to co? Jak ktoś był pracowity to pokazywałem mu gdzie należy kopać węgiel. A dlaczego płaczesz? Bo kopalnie zamykają, a ja biedny nie będę miał pracy. A dlaczego zamykają kopalnie? Bo jest mało węgla. To gdzie jest ten węgiel, który dziadek schował? Właśnie! Nie pamiętam gdzie schowałem, jest tyle chodników. A może w tym chodniku obok. O! Tam schowałem. Idź chłopcze zobacz czy jest, a ja popilnuję tej małej górki węgla. Franek poszedł tam gdzie mu kazał Skarbnik i zobaczył wielkie złoża węgla. Wrócił z powrotem uradowany, że nie zamkną kopalni, bo węgla jest dużo a on i Skarbnik będą mieli pracę.
Moni
