Wierszyk dla dzieci - Laleczka
W malutkim domku mała laleczka,
Na nóżkach malutkie buciki wzute,
Pod główką leży jej poduszeczka,
Łóżeczko w złocie całe wykute.
Kiedyś szczęśliwa była laleczka,
Bo na zabawie mijały lata.
Szczęśliwa była wraz z nią dzieweczka,
Która na imię miała Renata.
Malutka była nasza dziewczynka,
Małym sercem laleczkę kochała,
A ważna była dla niej pacynka,
Na krok laleczki nie opuszczała.
Lecz czas zabawy nagle się kończy
I szkrab kobietą wkrótce się staje.
Niedobry los tę dwójkę rozłączył,
Kiedyś żyć trzeba przecież dojrzalej.
Smutek na lalki zagościł buzi,
Sny ma nieładne i jest samotna,
Pragnie, by rano ktoś ją obudził
I uśmiechnięty zajrzał do okna.
Lecz co to słychać, czy mi się zdaje?
Chyba w oddali słyszę głos dziecka!
Przed domkiem mała dziewczynka staje,
Mówiąc do siebie: - Cudna laleczka!
Wzięła pacynkę w ciepłe swe dłonie,
Chcąc ją przedstawić swojemu tacie,
A idąc dalej, tak mówi do niej:
- Pokażę cię teraz mamie Renacie.
Laleczka dobrze Renatę znała,
Ale nie dziwcie się temu wcale,
Przecież Renata to jest ta mała,
Która kochała kiedyś swą lalę.
Na ustach lalki znów radość gości,
Chodź czasem w życiu gorzej bywało,
Znów doświadczyła ciepła miłości;
O całym smutku już zapomniała.