Bajka dla dzieci w gwarze śląskiej - Jak to mały Francik zrobioł porzondek na cudzym grobie
Tym razem opowiadanie w gwarze śląskiej. Gdyby ktoś nie rozumiał, to radzę zajrzeć do podobnego opowiadania: "Jak to mały Franuś zapalił znicz na grobie nieznajomego".
Szoł 1 Listopad dziyń pamiynci ło Tych, co już łodeszli łod nos. Mały Francik radowoł sie, że pudzie s Łojcami na grób swojigo starzika zapolić świyczka. Kej ino usłyszoł łod starki, co tak se robi i że to je znak pamiynci dlo Tych, co już niy som s nami to sie tak zawzion, że musi iś choćby niy wiym co sie dzioło. Co prowda niy pamiynto starzika, ale wiela ło nim słyszoł łod swoji mamulki. Niy umioł już sie doczakać tego dnia. Boł koniec łoktobra, a ki dziyń boł piykny i słonyczny, mamulka wziynła se wolne we robocie, coby iś na grob swojigo łojca a starzika Francika.
- Trza zrobić jakiś porzondek na Dziyń Wszytkich Świyntych - pedziała do starki. - Przeca niy może być tak, coby grob niy boł łumyty i niy wyglancowany.
Francik poszoł s niom. Wziyni ze sobom płyny do mycio, wiaderko, jakie szmaty, szczotka, śmiatek, dwie srogie flaszki gorkiej wody, mietełka, grabki, trzy znicze i kołki, coby zapolić te znicze. Jak yno przijechali autym pod kiyrchow, zarozki poszli na grob starzika. Mamulka wziyna sie za porzondki a syn jij pomogoł jak yno umioł. Mama grabiła suche liści na kopa, a Francik zbiyroł ji do taśki, kiere potym nosiła do takigo wielkigo hasioka. Potym wziyna sie ku myciu grobu. Francik s poczontku pomogoł ji, ale uznoł, że to babsko robota, toż chnet mu sie to zmierzło. Za to zainteresowoł sie zaniedbanym grobem zaroz łobok. Podeszoł do niego łodgarnoł liści. Nagrobno płyta była fest zniszczono.
- Mamo, a wto tu leży, mogysz mi pedzieć? - zapytoł sie matki.
- Kery niznajomy, cekej, zaroz obocza. Mama przerwała myci i podeszła do grobu nieznajomego. Widzisz, synku, pisze po nimiecku, niy umia za bardzo łodczytać, napis je fest zniszczony. Możno to wojok kiery polygł w czasie wojny i sam go pochowali - pedziała mama i poszła do swoji roboty.
Francik pomyśloł:
- Co za borok, niy mo żodnego, co by mu zapoloł świyczka i porosgaranioł te liści s grobu. Toż i jo musza wziońć sie do roboty. Francik zaczon zbiyrać suche liści do taśki, potym wzion śmiatek i gryfnie pozamiatoł nagrobno płyta. Uznoł, że byłoby wszytko dobrze, yno trza by jeszcze trocha jakoś tyn grob prziłozdobić. Wpod na pomys, żeby s suchych liści zrobić pukiet. Wzion krałza, kiero leżała łobok, wsadzioł do ni pukiet i postawioł na grobie.
- Mamo, łobejrzi czy tak może być - zwrocioł sie do matki.
Matka zajynto sprzontaniym niy zauważyła, że ji mały synek posprzontoł grob nieznajomego człowieka. Kiedy sie łobejrzała niy mogła uwierzyć:
- No niy, nigdy bych niy przipuszczała, że mój mały synek taki uczynny. Franciku, je żeś naprowda kochany. Wyrośniesz na dobrego człowieka - pedziała i pogłoskała Francika po głowie. - Wiysz co, wziynach ze sobom pora zniczy, toż zapolymy jedyn, bo kożdymu człowiekowi niezależnie łod tego, kim je, noleży sie szacunek i pamiyńć - dodała.
- Mamo, jak bydymy przichodzić na grob łod starzika, to dycko też zajrzymy na tyn, bo jo myśla, że tyn wojok, co tu leży, ni mo nikogo, co by zajon sie grobym, familijo abo niy wiy, że tu leży, abo majom za daleko - pedził Francik.
- Mosz recht synku - łodpedziała zadowolono mamulka, a była łokropnie rada, że ji synek, chocioż jeszcze taki bajtel, już taki mondry i swojom postawom może zagańbić niejednego starszego.
Regina Sobik