Wierszyk dla dzieci - Baba Jaga na Sprężynie. W Krainie Mroza
Dzień był jasny i pogodny,
słońce zrzucało promyki,
Jaga chciała siąść wygodnie,
wskoczyła więc z fotelikiem
na dach Chatki z Kurzą Stópką
i zajęła się robótką
skoro!
Miała pracy bowiem sporo.
Z mgiełek, szkiełek, gęsich piórek
koronczarski snuł się sznurek,
wił się dookoła Chatki
wzór w śnieżynki, sople, płatki,
w kłębach chmur raz Jadze znikał,
to opadał, skrzył na drzewach,
tam go łapał, zwijał Sewa
i przed łasym Mruczkiem- Kotem,
chował biały, lśniący motek.
Czasem wiatr porwie niteczkę
w dal nieznaną, zabieloną...
W oknach wydzierga bajeczkę
i do snu zagwiżdże wronom.
Jaga sama jak ta wrona,
czy to ona- czy nie ona?
Czasem wrona, czasem chmurka,
stroszy piórka w swych gipiurkach.
A przez morza i równiny,
z mrozem podszytej krainy,
Biały Kruk do Jagi leci,
niesie w dziobie ważne wieści.
Brzęczy w dziobie srebrny dzwonek-
To od Mroza zaproszenie!
Prosi o więcej koronek,
bo już puste ma kieszenie.
"Przeczucie mnie nie myliło.
Dalej, wnusiu, weź ten motek.
Okręcimy Chatkę miłą,
szybko będziemy z powrotem.
Wiej, Poświstku, wiej,
okręć Chatkę, hej!
Niech Chatka na Północ patrzy.
Stop, Poświstku. Wystarczy!"
Założyli ciepłe płaszcze,
wskoczyli w kamasze,
z wesołym chichotem, w biegu,
dali nura w zaspę śniegu,
że ho-ho!
A cóż to?
Dwanaście koników siwych
ciągnie sanie srebrno-złote,
a w nich siedzi Mróz prawdziwy,
z chmury śnieżnej nosi brodę.
"Witajcie, moi kochani!
Cieszę się, żeście przybyli.
Wsiadajcie prędko do sani,
nie marnujmy ani chwili!"
Sanie wzbiły się wysoko.
Mróz sypie szczodrze z rękawa,
Jaga powiewa koronką,
pyszna dla Sewy zabawa!
W dole miasta ośnieżone,
ażurowe drzew korony,
otulony każdy domek,
każdy staw lśniący, przeszklony.
A teraz nowe zadanie-
koronkowe wyklejanie!
Wykleimy koronkami
kwiaty, zimę z bałwankami,
gałązeczki, gwiazdki, listki,
ozdobimy okna wszystkim.
Ten, kto rano chętnie wstanie,
bajkę znajdzie na śniadanie!
Cudnie wyszły wyklejanki.
Sewa poprzyklejał smoki...
Czy i Ty, podziwiasz rankiem
baśni zimowej uroki?
