Wierszyk dla dzieci - Porcelanowa lala
W porcelanowych butkach wśród filiżanek stała,
obok słonia wśród serwisów jak aniołek wyglądała.
Z porcelany sztywne rączki, z tego też kokarda,
dekoracją była w sklepie - do zabawy jest zbyt twarda.
W ciemny wieczór gdy sklep pusty, drzwi na skoble zamykane,
szła Halinka ze swą babcią, sklep nie miał firanek.
Zaglądała przez witrynę tak zaciekawiona,
słoń z kociakiem się bawili - lala zasmucona.
Zapragnęła towarzystwa, choć misia małego,
jak się bawić ma ze słoniem, za drobna dla niego.
Gdy wróciła już dziewczynka z babcią do mieszkanka,
szeptem mówiła - będę tej lali koleżanką.
Kiedy słońce zaświeciło Halince w okienko,
szybko wstała, się ubrała i pobiegła prędko.
Obiecała w sklepie lali, że ją sobie kupi,
szybko biegła po swą babcię, by po lalę wrócić.
Nowy zakup zwie księżniczką, stawia na stoliku,
a tematów mają dużo, więc rozmów bez liku.
O przyjaźni rozmawiają ze swą piękną lalą,
jak się można zaprzyjaźnić nawet z porcelaną.
☺☺☺☺☺☺☺☺☺☺☺